Verbum

карэ́ктар

(лац. corrector = папраўшчык)

работнік выдавецтва, які займаецца чытаннем і праўкай карэктуры.

карэ́ктны

(ад лац. correctus = папраўлены)

ветлівы, тактоўны (напр. к-ая заўвага, к-ыя паводзіны).

карэкту́ра

(лац. correctura)

1) выпраўленне памылак у друкарскім наборы;

2) адбітак з друкарскага набору, прызначаны для выпраўлення памылак.

карэкты́ў

(фр. correctif, ад лац. correctus = папраўлены)

частковае змяненне чаго-н., папраўка (напр. унесці карэктывы ў план).

карэкці́раваць

(рус. корректнровать, ад лац. correctus = папраўлены)

1) уносіць папраўкі ў што-н. (напр. к. стральбу);

2) выпраўляць памылкі ў друкарскім наборы (карэктуры).

карэ́кцыя

(лац. correctio)

выпраўленне, частковае змяненне чаго-н. (напр. к. зроку).

карэло́метр

[ад карэл(яцыя) + -метр]

прыбор для вымярэння (вылічэння) карэляцыйных функцый выпадковых працэсаў.

карэля́т

(ад лац. con- = разам + relatus = аднесены)

адзін з суадносных, узаемна звязаных паміж сабой членаў карэляцыі.

карэля́тар

(ад с.-лац. correlatio = карэляцыя)

прыбор для аўтаматычнага вылічэння ўзаемнай сувязі незалежных працэсаў.

карэляты́ўны

(н.-лац. correlativus)

які знаходзіцца ў карэляцыі з чым-н., суадносны (напр. к-ыя пары слоў).