Verbum

палеаты́пы

(ад палеа- + -тыгі)

умоўная назва еўрапейскіх друкаваных выданняў 1-й пал. 16 ст.

палеатэ́рый

(ад палеа- + -тэрый)

вымерлая няпарнакапытная жывёла, падобная да тапіра, якая жыла ў палеагене (параўн. анхітэрый, гіпарыён).

палеафауні́стыка

(ад палеа- + фауністыка)

раздзел палеазаалогіі, які вывучае фауны мінулых геалагічных эпох.

палеафітало́гія

(ад палеа- + гр. phyton = расліна + -логія)

тое, што і палеабатаніка.

палеафлары́стыка

(ад палеа- + фларыстыка)

раздзел палеабатанікі, які вывучае відавы склад і групоўкі расліннага свету мінулых геалагічных эпох.

палеацэ́н

(ад палеа- + -цэн)

ранняя эпоха палеагену ў геалагічнай гісторыі Зямлі.

палеацэ́навы

(ад палеа- + цэн);

п-ая эпоха — тое, што і палеацэн.

палеацэно́з

(ад палеа- + -цэноз)

тое, што і палеабіяцэноз.

палеаэкало́гія

(ад палеа- + экалогія)

раздзел палеанталогіі, які вывучае выкапнёвыя арганізмы ў сувязі з умовамі, у якіх яны жылі.

палеаэндэ́мікі

(ад палеа- + эндэмікі)

эндэмічныя віды (роды, сямействы і інш.), арэал якіх у мінулым быў значна большы, чым тэрыторыя сучаснага іх існавання.