Verbum

ліндэ́рнія

(н.-лац. lindernia)

травяністая расліна сям. залознікавых з авальна-падоўжаным лісцем і адзіночнымі кветкамі на доўгіх кветаножках, пашыраная ў розных кліматычных зонах на глеістых берагах вадаёмаў і балотах; на Беларусі заносная.

лінеаме́нты

(лац. lineamentum = лінія, контур)

1) глыбінныя разломы на Зямлі;

2) элементы рэльефу Месяца, якія маюць лінейную форму.

лінеа́рны

(лац. linearis)

які адносіцца да лініі, акрэслены лініяй, выражаны пры дапамозе ліній.

лінеарыза́цыя

(ад лац. linearis = лінейны)

метад аналізу нелінейных сістэм (або залежнасцей), пры якім яны разглядаюцца як лінейныя.

лінеары́зм

(лац. linearis = лінейны)

перавага меладычнай лініі над гармоніяй у шматгалосай музыцы.

лінеа́тус

(н.-лац. aplocheilus lineatus)

рыба атрада карпазубых, якая водзіцца ў невялікіх застойных вадаёмах Шры-Ланка і ўсходняга ўзбярэжжа Індыі; вядома як акварыумная.

лінеён

(н.-лац. linnaeon)

сукупнасць марфалагічна падобных і блізкароднасных груп раслін.

лінеі́т

[ад шв. K. Linné = прозвішча шв. батаніка (1707—1778)]

мінерал класа сульфідаў белага або сталёва-шэрага колеру з металічным бляскам; сыравіна для атрымання кобальту 1.

ліне́йны

(ад лац. linea = лінія)

1) які мае адносіны да лініі;

2) які мае выгляд лініі (напр. л. арнамент);

3) прызначаны для абслугоўвання лініі сувязі ці шляхоў зносін (напр. л. дыспетчар);

4) які складае аснову баявых злучэнняў арміі ці флоту (напр. л. крэйсер);

5) мат. які адносіцца да першай ступені (напр. л-ае ўраўненне).

ліне́я

[н.-лац. linnaea, ад шв. K. Linné = прозвішча шв. батаніка (1707—1778)]

паўкустовая расліна сям. бружмелевых са скурыстым лісцем і ружавата-белымі духмянымі кветкамі, пашыраная ў хвойных лясах Еўразіі і Паўн. Амерыкі; трапляецца на Беларусі.