Verbum

кар’еры́ст

(ад кар’ерызм)

чалавек, які думае пра асабісты поспех, жадае стварыць сабе кар’еру, не зважаючы на інтарэсы іншых.

карка́с

(фр. carcasse = шкілет)

1) касцяк якога-н. збудавання, канструкцыі, які складаецца з асобных змацаваных паміж сабой элементаў (напр. к. карабля);

2) дрэва сям. ільмавых, пашыранае на Каўказе, у Крыме і Сярэд. Азіі; цвёрдая драўніна гэтага дрэва ідзе на выраб духавых інструментаў; каменнае дрэва.

ка́рлік

(польск. karlik, ад ням. Kerl = хлопец)

чалавек ненармальна малога росту;

2) перан. што-н. вельмі малога памеру (напр. дрэва-к.).

ка́рлінг

(ням. Karling)

горная вяршыня пірамідальнай, пераважна трохграннай формы.

карлі́сты

(ісп. carlista, ад Carlos = Карлас)

прадстаўнікі клерыкальна-абсалютысцкай плыні ў Іспаніі пач. 19 ст., прыхільнікі прэтэндэнта на іспанскі трон дона Карласа Старшага.

ка́рма

(санскр. karma)

адно з асноўных паняццяў індыйскай рэлігіі і філасофіі, якое абазначае суму ўчынкаў усякай жывой істоты, што вызначае характар яе новага нараджэння, пераўвасаблення.

кармазі́н

(польск. karmazyn < іт. carmesino, ад перс. kermez = барвовы)

сукно цёмна-чырвонага колеру, якое мела пашырэнне ў даўняй Польшчы і Вялікім княстве Літоўскім.

карманьёла

(фр. carmagnole, ад Carmagnole = назва італьянскага горада)

1) французская народная песня-танец;

2) французская рэвалюцыйная песня, складзеная народам у Парыжы ў 1792 г. у сувязі з падзеннем каралеўскай улады;

3) куртка з вузкімі фалдамі, якую насілі якабінцы.

кармафі́ты

(ад гр. kormos = пень + -фіты)

расліны, якія маюць сцябло і лісты (большасць імхоў, папаратнікавыя і насенныя расліны); параўн. талафіты.

кармелі́ты

(лац. carmeliti, ад Carmel = назва гары ў Палесціне)

члены каталіцкага манаскага ордэна, заснаванага ў 12 ст. ў Палесціне.