Verbum

кадано́псіс

(н.-лац. codonopsis)

травяністая расліна сям. званочкавых з шырокаланцэтным лісцем і адзіночнымі жаўтаватымі кветкамі, пашыраная пераважна ва Усх. і Цэнтр. Азіі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

када́нс

(фр. cadence)

гарманічны або меладычны абарот, які завяршае музычны твор, падкрэсліваючы яго кампазіцыйную цэласнасць.

када́стр

(фр. cadastre, ад с.-лац. catastrum = спіс падаткаплацельшчыкаў)

сістэматызаваны збор звестак аб чым-н., які з’яўляецца асновай для рашэння пэўных народна-гаспадарчых задач, напр. к. зямельны, к. месцанараджэнняў радовішчаў карысных выкапняў.

кадзі́раваць

(ад код)

зашыфроўваць паведамленне пэўнымі ўмоўнымі знакамі (проціл. дэкадзіраваць).

ка́дмій

(н.-лац. cadmium, ад гр. kadmeia = цынкавая руда)

1) хімічны элемент, серабрыста-белы метал, які знаходзіцца пераважна ў цынкавых рудах;

2) жоўтая фарба розных адценняў, якая прымяняецца ў алейным жывапісе, кераміцы і інш.

кадо́н

(ад код)

адзінка генетычнага кода, набор з трох нуклеатыдаў у інфармацыйнай рыбануклеінавай кіслаце, які вызначае месца дадзенай амінакіслаты ў бялковай малекуле (параўн. антыкадон).

кадр

(фр. cadre = рама)

1) асобны здымак на фота- або кінаплёнцы;

2) асобная сцэна або эпізод з кінафільма.

ка́дры

(фр. cadres)

1) пастаянны састаў войск у мірны час (служыць у кадрах);

2) састаў работнікаў якой-н. галіны дзейнасці (напр. тэхнічныя к.).

кадры́ля

(фр. quadrille, ад ісп. cuadrilla)

народны і бальны парны танец з шасці фігур, распаўсюджаны ў многіх еўрапейскіх народаў, а таксама музыка гэтага танца.

каду́к

(польск. kaduk, ад лац. caducus)

1) права на атрыманне спадчыны без завяшчання ў даўняй Беларусі (16—17 ст.);

2) чорт, д’ябал; 3)уст. тое, што і эпілепсія.