Verbum

перытрэ́мы

(ад перы- + гр. trema = прысоска, адтуліна)

асобыя пласцінкі з дыхальнымі адтулінамі (стыгмамі) па баках цела кляшчоў.

перытэ́цый

(ад перы- + гр. theke = сумка)

паўзамкнутае пладовае цела некаторых сумчатых грыбоў і лішайнікаў з вузкай адтулінай на вяршыні, праз якую выкідаюцца споры.

перыферы́чны

(ад перыферыя)

размешчаны на паверхні, аддалены ад цэнтра (напр. п-ая нервовая сістэма).

перыферы́я

(гр. periphereia = акружнасць)

1) ускраіна, аддаленая ад цэнтра мясцовасць, а таксама мясцовыя ўстановы ў адрозненне ад цэнтральных;

2) аддаленая ад цэнтра частка чаго-н. (напр. нервовая п.).

перыфіто́н

(ад перы- + гр. phyton = расліна)

сукупнасць арганізмаў, якія пасяляюцца на падводных прадметах і раслінах (напр. прасцейшыя, чэрві, малюскі, губкі і інш.); абрастанне.

перыфра́за

(гр. periphrasis)

від тропа, выраз, які з’яўляецца апісальнай перадачай прамога значэння слова (напр. «цар звяроў» замест «леў»).

перыхо́ндр

(ад перы- + гр. chondros = храсток)

анат. знешні злучальнатканы слой храстка (акрамя сустаўнага); надхрасточніца.

перыцы́кл

(ад перы- + цыкл)

першасная мерыстэма, адзін або некалькі слаёў клетак якой акружаюць у корані цэнтральны цыліндр.

перыцыкло́іда

(ад перы- + цыклоіда)

мат. плоская крывая, якую апісвае пункт, што ляжыць на акружнасці, якая коціцца без коўзання па нерухомай акружнасці, што датыкаецца да першай акружнасці пасярэдзіне.

перыцэменты́т

(ад перы- + цэмент)

тое, што і перыядантыт.