Verbum

кал Гразь (Брэст., Гродз., паўдн. бел. Лемц. Айк.).

калаво́рат Глыбокае месца ў рацэ, вір (Жытк.).

калагу́мні́чча Месца каля гумна (Слаўг.). Тое ж лягу́мні́чча (Слаўг.).

каладзе́ц Студня з калаўротам (Слаўг.).

каладзьня́

1. Зб. Частыя калодзежы ў вёсцы, на хутарах (Слаўг.). Тое ж калазня́ (Слаўг.).

2. Стар. Крыніца з устаўленай пустой у сярэдзіне калодай замест зруба. Параўн.: Сіній Калодзісь, Калодзісь і Сіняя Крыніца ці Крініца каля в. Кліны Слаўг.

□ в. Калодня (Крыч. Меер),в. Калодня каля Смаленску.

калакалу́шша Зараснік калакалушы Prunus Padus L. (Крыч., Меер, 1786, 113, Слаўг.).

калалу́жжа Абшар каля лугу (Слаўг.). Тое ж каляўлу́жжа, калялу́жжа, паўзлу́жжа (Слаўг.).

каламу́та Мул з вадой, твань (БРС). Тое ж каламу́ць (БРС).

калані́чына Месца здабывання каланіцы — дзёгцю для змазвання колаў (Віц. Рам. Мат.).

□ в. Каланічына Віц. (Рам. Мат.).

калато́ўка Неўрадлівая зямля (Стаўбц. Прышч.).