бялі́льня
1. Месца, дзе беляць воўну, лён (Грыг. 1850).
2. Лужок, узмежак, дзе беляць на сонцы мокрыя палотны (Слаўг.).
бяля́на Зямля, якая мае белы колер; белая гліна (Грыг. 1850).