бялі́льня

1. Месца, дзе беляць воўну, лён (Грыг. 1850).

2. Лужок, узмежак, дзе беляць на сонцы мокрыя палотны (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)