Verbum

канапля́нішча

1. Месца, дзе раслі ці растуць каноплі (БРС). Тое ж каноплішча, канапе́лішча, канапле́ўе, канаплі́шча (Слаўг.), канапля́нік, канапля́ннік (Бых. 1854 ЦДГА БССР, ф. 2192, воп. 2, адз. зах. 7, Пол., Слаўг.), канапля́нне (Краснап. Бяльк., Слаўг.), калопнішча (Нас.).

2. Вельмі добрая, багатая перагноем зямля ці тарфянік, дзе звычайна сеялі каноплі (Слаўг.).

□ ур. Канапля́нікава (поле) каля в. Шаламы Слаўг.

кана́ўка Ручай для сцёку вады вакол пабудоў (Ветк., Слаўг.). Тое ж ручэ́й (Слаўг.).

ка́неўка Куп'істае балота, куп'істая балотная сенажаць, дзе жыве калонія птушак каняў Vanellus vanellus L. (Слаўг.).

□ ур. Канеўка (1911) каля в. Кульшычы Слаўг. (ЦДГА БССР, ф. 2193, спр. 12, л. 19).

кане́ц Край вёскі, вуліцы, поля (Слаўг.).

□ Фарны Канец Гродз. (Лемц. Айк.).

канцы́ Месца, дзе здабывалі попел і паташ (Бых. Рам. 1912, 3).

□ в. Канцы Бых. (Рам. 1912, 3).

канча́лі Крайнія вуліцы ў вёсцы; канец вуліцы, край населенага пункта (Слаўг.). Тое ж кончыцы (Пін.), канча́не (Дзятл. вол. Гом. пав. Радч. стар. XVIII).

□ Канчалі — вуліца на краю в. Церахоўка Слаўг., в. Канчані Гарад., в. Кончыцы Пін.

канюшы́нішча Поле, дзе расце ці расла канюшына (БРС).Тое ж кле́вер, кле́верышча, клевяры́шча, кле́верычча, кле́ўрычча, клевярні́шча, клевяррё (Слаўг.), канюшы́на (Жытк.).

каню́шы́шча Месца, дзе стаяла капюшня (Слаўг.). Тое ж ста́йнішча (Слаўг.).

капа́

1. Межавы знак, капец (Нас.).

2. Невялікі, часовы стажок сена (Слаўг.).

3. Сельскі правінцыяльны з'езд у Вялікім Княстве Літоўскім (Н. В. Стороженко. Западнорусские провинциальные сеймики во 2-й пол. XVII в. Киев, 1888).

капаві́шча

1. Месца старажытнага суда (Гарб.). Тое ж су́дня (Віц.).

2. Месца, дзе стаяла капа сена (Слаўг.).

□ ур. Капавішча каля нас. п. Трокі пад Вільнюсам (Гарб.).