Verbum

каляўзва́лле Сенажаць каля падэшвы гары (Слаўг.).

каляю́жына Глыбокая каляіна сярод шырокай лужыны (Пух. Шат., Слаўг.).

каме́нне

1. Усеяная каменнем зямля; гравійная глеба (Слаўг.).

2. Падмытая верхняя частка схілу, нізкага берага (Карм.).

3. Галька, гравій, граніт, палявы шпат, валуны і інш. (Слаўг.).

□ ур. Каменне Карм.

ка́мень Вялікі асобны валун; месца, багатае каменнем; камяністая глеба (Слаўг.).

□ Чы́жыкаў камень, Якавінкаў камень у в. Шаламы Слаўг., Барысаў камень ніжэй в. Экімань Пол., в. Камень Стаўбц., ур. Белы Камень (луг) Крыч., м. Камень Віц.

камлы́га Кавалак сухой зямлі ці дзірвана (БРС). Тое ж камя́к, камок (Зах. Бел. Др.-Падб., Лёзн., Слаўг.), камлы́жка (Крыч., Слаўг.) камлы́жжа (Бял. Матэр., Слаўг.), камлы́жына (Бял. Матэр., Слаўг., Тал. Мядзв.), камлю́га, каму́х, камя́га, каму́шша, камя́чы́шча, камя́к, камя́жжа, камя́жы́шча (Слаўг.).

камо́ра

1. Кантрольны пункт лясніцтва (Колас. Нёманаў дар).

2. Ст.-бел. Кантора, куды ўносяцца розныя пошліны і штрафы; тамюжня; кладовая, свіран; кантора для якой-небудзь мэты (Нас. АУ).

3. Будынак для складвання сена (Староб. ДАБМ).

4. Суд (у ст.-бел. мове).

□ в. Камора Слуцк.

камя́жышча Месца, дзе стаяла ці стаіць камяга (Слаўг.).

камяні́ца Дрэннае, неўрадлівае поле (Мін. Лемц. Айк.); гравійнае поле (Слаўг.).

кана́ва

1. Неглыбокі і нешырокі капаны равок для сцёку вады (БРС). Тое ж проплыўка, рэчка (Жытк.. Слаўг.).

2. Пачышчанае і выраўненае рэчышча.

□ в. Канава Рагач., Крыжавая канава каля в. Бязуевічы Слаўг.

кана́л Капаная шырокая і глыбокая рака, якая злучае два іншыя прыродныя вадаёмы (БРС).

□ Агінскі канал.