Verbum

калто́бай Яма, выкручаная веснавой вадой на абалоні (Рэч.).

калу́жына

1. Лужына пасля дажджу на дарозе (Беш. Касп., Бых., Ветк., Рэч.). Тое ж калу́жка (Жытк.).

2. Азярына са светлай вадой на лузе (Рэч.).

калчачэ́я Месца, дзе збіраюцца людзі, дзе гуляюць дзеці (Слаўг.).

калыба́ Зыб на рацэ (Гом). Тое ж рабізна́ (РБС).

□ в. Калыбань Камар.

кальва́рыя

1. Гара, на якой стаяў ці стаіць касцёл, а таксама многа капліц вакол яе (Вілен., Мін.).

2. Месца, на якім адбываліся пакаранні; лобнае месца (Хрэст. па гіст. бел. м., 1961, 78).

3. Могілкі (Мін.).

□ Кальварыя (могілкі) у г. Мінску.

калю́га

1. Вялікая дажджавая лужына на дарозе ці на полі, лузе (БРС). Тое ж калю́жына (БРС), калю́гвіна, калю́гавіна, калю́гжына (Слаўг.), калю́гавіна (Маладз.).

2. Каляіна на дарозе (Маладз., Слаўг.).

3. Гразь, слата, бездарожжа (Палессе Талст.).

4. Глыба зямлі на раллі (Нясв.).

□ ур. Калюга (мокрая сенажаць) каля в. Пасека Ст.-дар.

калю́жа Мокрае месца, лужына, балоціна (Жытк.).

каляі́на Прарэзанае коламі паглыбленне на дарозе (БРС). Тое ж каля́ві́на (Нас.), калягі́на (Сміл. Шат.), каляві́на (Лаг., Смал.), каляя́ (Стол.), калаві́на, каловіна, каляю́га (Пух., Слаўг.).

каляло́жжа Поле каля логу, ускраіна логу (Слаўг.).

каляме́жжа Месца, паласа каля мяжы, паабапал мяжы (Слаўг.). Тое ж паўзме́жжа, паўзме́жышча (Слаўг.).