Verbum

кало́га Стар. Узгорак, горка, гара.

□ Калога, Каложа (XII ст.)—царква ў г. Гродна і мясцовасць каля р. Нёмана, г. Каложа ў Пскоўскай вобл.

кало́дзеж

1. Студня з калаўротам або асверам для чэрпання пітной вады (БРС). Тое ж калодзезь (БРС), калодзец (Лаг., Тур.), кало́дзёдзь (Жытк.).

2. Вузкая і глыбокая, капаная яма без вады (Слаўг.).

3. Бут (БРС).

4. Крыніца на ўзвышшы ў выглядзе азярыны з мноствам пульсуючых струменяў, паверхня вады ў якой мае блакітны колер (Слаўг.).

5. Вельмі глыбокае прыроднае возера з цёмнай паверхняй вады (Слаўг.).

6. Невялікая мінеральная крыніца на высокім месцы (Жытк.).

□ Калодзеж або Сіні Калодзеж, Крыніца каля в. Кліны Слаўг., в. Сіні Калодзеж Рэч., воз. Калодзезь (XIX ст.) каля в. Віравая Слаўг., Калодзежкі (ручай) каля в. Дабранка Слаўг., в. Калодзежская Чэр. пав. (Вол. и важн. сел. Евр. России, вып. V, 1886, 172).

кало́нія

1. Населены пункт, які складаецца з перасяленцаў іншай мясцовасці ці іншай нацыі (Слаўг.).

2. Хутар (Вілен.).

□ в. Калонія Уюн Чыгірынскай вол. Бых. пав. Маг. губ. (ЦДГА БССР, ф. 2001, воп. 1, адз. зах. 1923, л. 5), в. Калона Сінайская Зэльв.

калтаві́на́ Яма з вадой (Слаўг.).

□ с. Калтавіно (Мсцісл. 1651 МЕВ, 21 мая 1896, № 15, ч. неафіц., 271).

калто́ба Калдобіна; абрывістая яма на лузе; прорва, бездань (Рэч.).

калто́бай Яма, выкручаная веснавой вадой на абалоні (Рэч.).

калу́жына

1. Лужына пасля дажджу на дарозе (Беш. Касп., Бых., Ветк., Рэч.). Тое ж калу́жка (Жытк.).

2. Азярына са светлай вадой на лузе (Рэч.).

калчачэ́я Месца, дзе збіраюцца людзі, дзе гуляюць дзеці (Слаўг.).

калыба́ Зыб на рацэ (Гом). Тое ж рабізна́ (РБС).

□ в. Калыбань Камар.

кальва́рыя

1. Гара, на якой стаяў ці стаіць касцёл, а таксама многа капліц вакол яе (Вілен., Мін.).

2. Месца, на якім адбываліся пакаранні; лобнае месца (Хрэст. па гіст. бел. м., 1961, 78).

3. Могілкі (Мін.).

□ Кальварыя (могілкі) у г. Мінску.