Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзіклмнопрстуфхцчшюя
аеілноручшя
жкнсхцчш

пусты́ня

1. Пустая, неўрадлівая зямля (Зах. Бел. Др.-Падб., МДС, Слаўг.). Тое ж пусты́нь, пу́сты́ш (Слаўг.), пустэ́ча (Глуск. Янк. I).

2. Закінутае поле (Слаўг.).

3. Ціхае глухое месца (Слаўг.).

□ в. Пусты́нкі Мсцісл., в. Пусты́ Асаве́ц Маг.

пустэ́льга Пусткавы, запушчаны, занядбаны кут (Зах. Бел. Др.-Падб.).

пустэ́льня

1. Неўрадлівае поле (Зах. Бел. Др.-Падб. Слаўг.).

2. Пустое месца; глуш (Зах. Бел. Др.-Падб.).

пу́сцеж Пустая неўрадлівая зямля, якая зарасла лесам (Рэч.).

пухі́р Уздуцце багны ў выглядзе бурбалкі, якая падымаецца з дна дрыгвы, калі апошняя зацягвае што-небудзь у свае нетры (П. Броўка. Калі зліваюцца рэкі, 1957, 128).

пухле́ц Рыхлая зямля светлага колеру (Лёзн.); шэра-белая глеба (Пол.). Тое ж пухля́к (Лёзн.).

пухло́ Небяспечнае месца, гразкае вокнішча на балоце; багна (Жытк.).

пу́цік Струменьчык вады на крынічным месцы (Беш. Чашн. Касп.).

пу́ціна Месца, парослае травой, цвёрдай пуцінай (Ст.-дар.).

пуці́на Дарога, сцежка; зімовая дарога (БРС).