Verbum

лу́чка Малы лужок; сенажаць (Лёзн.).

лучкі́ Выгіны, крывізіна, павароты ракі; невялікія ўчасткі сенажаці на выгінах рэчак (Паст., Слаўг.). Тое ж лу́чкі (Стаўбц.).

□ ур. Лучкі́ (луг) каля в. Бабі́навічы Арш., ур. Лучкі́ (лужкі каля р. Пясчанкі) недалёка ад в. Папоўка Слаўг., якія ў сваю чаргу падзяляюцца на Лучкі́ Пе́ршыя, Лучкі́ Другі́я і Лучкі́ Трэ́ція.

лучо́к Невялікі залом, выступ берага ў малой рэчцы (Слаўг.).

лушчаі́на Лагчына, даліна (Пар.).

лы́сіна

1. Месца, дзе качаўся конь (Хоц.).

2. Праталіна (Дубр., Слаўг., Крыч., Чэр.).

3. Абложная пясчаная зямля (Палессе Лемц. Айк.). Тое ж лысу́ха (Палессе Лемц. Айк.).

лы́сіца Неўрадлівае поле (Палессе Лемц. Айк.); высокае, лысае, непакрытае раслі́ннасцю месца (Маг., Мін. Лемц. Айк.).

любі́ж Месца, дзе знаходзіцца крыніца з пітной вадой; прыгожае, з выгодамі месца (Гор., Стол.).

□ в. Любіж Гор., ур. Любіж (поле), ур. Любін, ур. Любянец каля в. Кароцічы Стол.

люр Прадушына ў лёдзе вясной (Нас.).

ля́балацце Месца (сенажаць, лес, кусты) каля балота (Слаўг.). Тое ж ляболацце, каляболацце, калаболацце, калу́балацце, ляўзкалю́балацце, ля́балаць, лябалотнічча, ляву́збалаць, ля́збалацце, лябалоцічча, ляпоўзбалацішча, ля́ўзбалацце (Слаўг.).

лява́да

1. Луг, абгароджаны для пашы жывёлы (Нас.).

2. Абгароджанае месца для стаяння жывёлы ў полі або ў лесе (Бял.); летняе стойла для кароў (Ветк.).