Verbum

ляха́

1. Падоўжанае ўзвышша (Слаўг.).

2. Палоска раллі, якая засяваецца сяўцом уручную, ідучы ў адзін бок (Міласл. Бяльк., Слаўг.). Тое ж ле́шка (Віц. Шэйн), лях (Міласл. Бяльк.).

3. Града ў агародзе; участак, дзе садзілі гародніну (Віл., Докш., Зах. Бел., Пол., Чашн. Касп.). Тое ж ле́ха (Крыв.).

4. Папярочнік надзельнай палоскі сялянскай зямлі (Смален. Дабр.).

5. Знак, які робяць (уторкваннем саломы) пры сяўбе, каб не было агрэхаў (Кузн. Касп., Слаўг., Смален. Дабр.).

6. Насечка, знак на стаячым дрэве для абазначэння межаў (Гарб.).

□ в. Ла́ша Гродз., в. Віля́хаўка Бых., г. Ля́хавічы Баран. вобл.

ляшчэ́ўнік Зараснік ляшчыны, ляснога арэшніку (БРС). Тое ж ляшчы́на (БРС), ляшчы́ннік (БРС), ляскоўнік (Слаўг.).

□ вв. В. Ле́шчанка, М. Лешчанка Мсцісл.

магда́н Дзягцярны завод (Сен. Касп.).

магі́ла

1. Магільны насып (паўсям.). Тое ж магі́лка (Слаўг.).

2. Выкапаны дол, куды апускаюць труну з нябожчыкам (БРС). Тое ж я́мка (Слаўг.).

магу́ра Сумёт снегу (в. Церахоўка Слаўг.).

маёнтак Панскае памесце, фальварак (БРС). Тое ж мае́тнасць (Нас. АУ), Ст.-бел. сялцо.

майда́н

1. Абгароджанае або неабгароджанае месца для жывёлы ў полі або ў лесе, каля дома (Брэсц. ДАБМ, к. 232).

2. Месца, дзе знаходзіліся прамысловыя збудаванні лясных або рыбных промыслаў (Стол.), дзе выганялі дзёгаць і выпальвалі кавальскі вугаль (Бых. Рам. 1912, 3, Краснап. Бяльк., Слаўг.); яма, дзе гналі смалу (Мін. губ. Зял. 1864, 119). Тое ж майда́нак (раён Белавежскай пушчы, Гродз.).

3. Шырокая прастора; вялікая гала (Стол.).

4. Незабудаванае месца ў населеных пунктах, дзе збіраецца народ, дзе адбываецца гандаль; зборны пункт; узвышанае месца, узгорак (Пінскі пав. Булг. 196).

5. Вялікі абшар ворнай зямлі (Нясв.).

6. Зарослы хмызняком роў (Міласл. Бяльк.).

7. Вялікі двор у маёнтку (Ваўк. Сцяшк.).

□ в. Майда́н Бых. (Рам. 1912, 3), ур. Майдан (лес) каля в. Беражцы Жытк., ур. Майдан (поле на месцы асушанага балота) каля в. Чарнякоўка Слаўг.

ма́каві́шча Месца, дзе рос мак Pepaver (Слаўг.). Тое ж ма́кавішча (Сал.), ма́чнік, макаўё, ма́ка́ўе (Слаўг.).

ма́каўка Вяршыня гары, узгорка або дрэва («Звязда» 29/V 1966, Шчуч.). Тое ж ма́ку́шка, верх, верхаві́на́ (Слаўг.).

макра́нка Паўнаводная рэчка (Бых.).

□ р. Макранка Бых.