Verbum

лужо́к

1. Невялікая лугавіна; сенажаць (БРС).

2. Некалькі дрэўцаў у лагчыне сярод поля (Стаўбц. Прышч.).

лужча́віна

1. Сенажатная лугавіна (Стол.).

2. Лужына вады (Слаўг.).

лу́жышча Поле на месцы ўзаранага лугу (Стаўбц. Прышч.).

□ ур. Лужышча (поле, луг) Стаўбц.

лука́

1. Выгіб ракі (БРС). Тое ж лу́кавіна (БРС).

2. Участак лугу каля выгібу ракі (паўсям.). Тое ж лу́кавіна (Нясв.).

3. Паляна на лузе, якая кругом амываецца вадой (Крыч.).

□ Лука (азярына) каля в. Шарсцін Ветк., Лука — звілісты заліў р. Дзвіны (Рам. Мат.), ур. Лу́кі Заліўны́я (луг) каля в. Бабінавічы Арш., ур. Лука (луг) каля в. Дудзічы Пух. Лу́кавіна (луг) каля в. Малева Нясв., ур. Лука (паляна на лузе) каля в. Беражцы Жытк.

лу́міна

1. Лужына, упадзіна, яма (Сен. Касп.).

2. Нізіна з адным відам расліннасці (Сен. Касп.).

лу́мка

1. Паглыбленне ў зямлі (Чашн.).

2. Палонка (Чашн. Касп.).

луна́ Незарослае вадзяное месца ў балоце, якое адсвечваецца (Зах. Бел.).

лу́нка

1. Града на агародзе (Слаўг.).

2. Шырокая разора (Пол.).

3. Ямка, якую выкапаў сабака лапамі (Нясв.).

4. Ямачка на раллі пры сяўбе бульбы квадратна-гнездавым спосабам (Шчуч.); ямачка на градзе для памідораў, капусты (Лёзн.); паглыбленне на градзе для пасеву агуркоў, морквы (Дзярж., Лёзн.).

5. Паглыбленне з вадой пад карэннямі вымытага куста на беразе перасохлай рэчкі (Лёзн.).

6. Невялікая палонка ў лёдзе на рэчцы (Віц. Нік. 1895, Зах. Бел. Др.-Падб., Лёзн., Нас., Сіроц. Касп., Смален. Дабр.).

7. Выкапаны вадаём (Лёзн.).

8. Вада пасля дажджу на дарозе; лужына (Лёзн.).

лунь Глыбокае небяспечнае месца на балоце (Гродз.).

□ в. Лу́нін Лун.

лу́чай Зараснік рагозу Typha latifolia L. (Жытк., Стол.).