закаласава́ць
Verbum
анлайнавы слоўнікзакалаці́цца
1. erzíttern
2. (пра сэрца) hämmern
закалаці́ць
1. (цвікамі) zúnageln
2. (убіць) éinschlagen*
закало́ць
1. erstéchen*
2. (жывёлу) ábstechen*
3. (шпількай) (zú)stécken
закало́ць валасы́ sich (
4.
у яго́ закало́ла ў баку́ er bekám Séitenstechen
закалыха́ць, закалы́хваць
1. (дзіця) éinwiegen
2.
мяне́ закалыха́ла ад до́ўгай язды́ ich wurde vom lángen Fáhren schläfrig;
яго́ закалыха́ла ihm wurde schwínd(e)lig [übel]; er wurde séekrank (на моры)
заканада́вец
заканада́ўства
1. (выданне законаў) Gesétzgebung
2. (сукупнасць прававых нормаў) Gesétzgebung
заканада́ўчы gesétzgebend, legislatív;
заканада́ўчая ўла́да Legislatíve [-və]
заканада́ўчая камі́сія Gesétzgebungskommission
заканада́ўчы акт Gesétzgebungsakt
заканаме́рна
заканаме́рнае развіццё gesétzmäßige Entwícklung
заканаме́рнасць