закалыха́ць, закалы́хваць
1. (дзіця) éinwiegen
2.
мяне́ закалыха́ла ад до́ўгай язды́ ich wurde vom lángen Fáhren schläfrig;
яго́ закалыха́ла ihm wurde schwínd(e)lig [übel]; er wurde séekrank (на моры)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)