Verbum

загавары́цца

1. sich verpláudern, sich in ein lánges Gespräch verlíeren*;

2. (хлусіць) fáseln vi, phantasíeren [fantasíeren] vi

загавары́ць

1. (пачаць гаворку) ánfangen* zu spréchen;

ра́дыё загавары́ла der Rúndfunk nahm den Séndebetrieb auf;

2. (стаміць) (durch Réden) ermüden vt, j-m ein Lóch in den Bauch réden, tótreden аддз vt;

3. (звярнуцца да каго-н) ánreden vt, ánsprechen* vt;

загавары́ць з кім-н па-няме́цку j-n auf Deutsch ánsprechen*;

4. (зачараваць) verzáubern vt, beschwören* vt;

◊ загавары́ каму-н зу́бы j-n beschwátzen

загаво́р м (замова) Záuberspruch m -(e)s, -sprüche, Beschwörungsformel f -, -n

загаво́рвацца разм

1. (занадта доўга гаварыць) sich verpláudern;

2. (блытацца ў маўленні) wírre [írre] Réden führen, írreréden аддз vi

загаво́рваць гл загаварыць

зага́д м

1. Beféhl m -s, -e;

службо́вы зага́д díenstliche Verórdnung [Ánordnung], Díenstanweisung f -, -en;

баявы́ зага́д вайск Geféchts befehl m;

выкана́нне зага́ду Beféhlsausführung f -;

падпара́дкавацца зага́ду dem Beféhl náchkommen*;

адмяні́ць зага́д den Beféhl rǘckgängig máchen;

зго́дна з зага́дам laut Beféhl, beféhlsgemäß; gemäß Ánweisung;

адда́ць зага́д éinen Beféhl gében* [ertéilen]; Beféhl m;

выліча́льны зага́д Réchenbefehl m

загада́ць

1. (распарадзіцца) beféhlen* vt, ánordnen vt; lássen* vt (+ inf);

загада́ць паклі́каць каго-н j-n rúfen lássen*;

2. (загадку) ein Rätsel áufgeben*, etw. zu ráten áufgeben*;

што загада́еце? was wünschen Sie?;

як загада́еце вас разуме́ць? wie soll ich Sie verstéhen?

зага́дваць

1. гл загадаць;

2. (кіраваць) léiten vt, verwálten vt

зага́дзіць разм verúnreinigen vt, besúdeln vt, versáuen vt

за́гадзя прысл im Voráus, vorhér, von vórnherein;

за́гадзя паклапаці́цца vórsorgen vi