закало́ць

1. erstchen* vt;

2. (жывёлу) bstechen* vt;

3. (шпількай) (z)stcken vt; nstecken vt, ufstecken vt (прыкалоць);

закало́ць валасы́ sich (D) das Haar ufstecken;

4. безас:

у яго́ закало́ла ў баку́ er bekm Sitenstechen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)