Verbum

дапо́ўніцца, ‑ніцца; зак.

Стаць паўнейшым ад дабаўлення чаго‑н.; папоўніцца. Галена пісала да Гаруса: «...Пнівадзічы я добра памятаю, выехалі мы адсюль з бацькам, як мне было гадоў восем .. А пазалетась я ўлетку была ў Пнівадзічах, у родных па бацьку, уражанне дапоўнілася». Чорны.

дапо́ўніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Зрабіць больш поўным, дадаўшы чаго‑н. звыш таго, што ёсць; папоўніць. Дапоўніць кошык грыбамі. Дапоўніць адказ. □ Рэвалюцыйным заходнебеларускім паэтам удалося падслухаць і дапоўніць народныя песні і балады пра герояў вызваленчай барацьбы. У. Калеснік.

даправа́ць, ‑ае.

Незак. да дапрэць.

дапрада́ць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапрасці.

дапрада́ць ​², ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце; зак., што.

Закончыць продаж чаго‑н., што засталося непрададзеным; прадаць дадаткова. Дапрадаць тавар.

дапра́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дапрасці.

дапра́жвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да дапражыцца.

2. Зал. да дапражваць.

дапра́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапражыць.

дапра́жыцца, ‑жыцца; зак.

Канчаткова спражыцца. Гарох дапражыўся.

дапра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Скончыць пражанне; пражачы, давесці да поўнай гатоўнасці. Дапражыць боб.

дапрасава́ць ​¹, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Скончыць прасаванне (прасам); выпрасаваць усё, да канца. Дапрасаваць бялізну.

дапрасава́ць ​², ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Скончыць прасаваць (прэсам); спрасаваць усё, да канца. Дапрасаваць торф.