Verbum

дамо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дамачыць.

дамры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на домры.

да́мскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дамы, дам (у 1 знач.), належыць або ўласцівы ім. Дамскі вальс. Дамскі веласіпед. Дамскія туфлі. // Які складаецца з дам. Дамская кампанія.

дамурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Скончыць мураванне; змураваць да пэўнага месца. Дамураваць дом да акон. □ Тоня астаўся адзін пасярод гаспадарскай няўладжанасці: трэба было і скляпок дамураваць і падваліны ў хаце змяніць. Чорны.

дамуро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дамураваць.

даму́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да дамучыцца.

даму́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дамучыць.

даму́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм.

1. Памерці ад мук, адмучыцца.

2. Прамучыцца да пэўнага часу. Дамучыўся да вясны.

даму́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Разм.

1. Канчаткова змучыць.

2. перан. З цяжкасцю давесці да канца, дакончыць што‑н. — Я ж прачытаў тваю дысертацыю. — Дамучыў? — з усмешкай спытаўся Максім. Брыль.

дамча́цца і даімча́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Вельмі хутка дабегчы, даехаць, даляцець да якога‑н. месца. Хутка цягнік дамчаўся да лесу. Пальчэўскі. [Лук’янскі] даімчаўся да апошніх хвояў і кінуўся ўправа. Там быў густы і стары лес. Чорны.