Verbum

вы́мачыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

1. Зрабіць мокрым; абмачыць. Дождж вымачыў да ніткі.

2. Вытрымаць пэўны тэрмін у вадзе, спецыяльных растворах і пад., каб надаць патрэбную якасць. Вымачыць лён. Вымачыць селядзец.

вы́машчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вымасціць.

2. у знач. прым. Які мае каменнае, цаглянае ці іншае пакрыццё; высланы чым‑н. Мінулася кароткая вуліца з вымашчанымі ходнікамі, драўляны ў дошках з дзіркамі мосцік праз вузка-імклівую рэчку, і .. [дзяўчаты] пайшлі алешнікам. Адамчык. А міма праязджаюць у вымашчаных палукашках, у санях-развалках, на якіх сядзяць, як хто хоча. Каліна.

вы́межавацца, ‑жуюся, ‑жуешся, ‑жуецца; зак.

Выдзеліцца са сваім зямельным надзелам з агульнага масіву.

вы́межаваць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; зак., што.

Вызначыць мяжу паміж зямельнымі ўчасткамі.

вы́менціць, ‑нчу, ‑нціш, ‑нціць; зак., што.

1. Навастрыць касу мянташкай.

2. Разм. груб. Прагна з’есці ўсё.

вы́менчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выменціць.

выме́ньвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выменьваць.

выме́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выменяць.

вы́меняны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выменяць.

вы́меняць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Набыць што‑н. шляхам абмену.