Verbum

напало́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Выклікаць у каго‑н. страх, трывогу, спалохаць. Напалохаць вавёрку. □ Тое, што змеціў настаўнік, і тое, што раптам пачуў, і здзівіла яго, і напалохала. Галавач.

напало́ць, ‑палю, ‑полеш, ‑поле; зак., чаго.

Полючы, вырваць нейкую колькасць пустазелля, непатрэбных раслін. Напалоць кош пустазелля.

напа́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. напальваць — напаліць і стан паводле знач. дзеясл. напальвацца — напаліцца.

•••

Лямпа напальвання гл. лямпа.

напа́львацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да напаліцца.

2. Зал. да напальваць (гл. напаліць у 1–3 знач.).

напа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да напаліць.

напа́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць да напальвання.

напа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для напальвання. Напальная печ. □ Паклаўшы паяльнік на печ, .. [Захарэвіч] далучаў да прыёмніка правады анодных і напальных батарэй. Паслядовіч.

напалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.

Разм. Уволю, многа папаляваць.

напалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., каго-чаго.

Здабыць на паляванні нейкую колькасць каго‑, чаго‑н.

напама́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад напамадзіць.