Verbum

налётваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да налятаць ​².

налётчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца налётамі; грабежнік. Злавіць налётчыка. // перан. Пра таго, хто робіць налёты з мэтай ваеннага захопу, прыгнёту; агрэсар. Фашысцкія налётчыкі.

налётчыца, ‑ы, ж.

Жан. да налётчык.

наліва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. наліваць — наліць (у 1, 2 знач.).

наліва́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да наліцца.

2. Зал. да наліваць (гл. наліць у 1, 3 і 4 знач.).

наліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наліць.

налі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да наліўкі. Налівачныя вырабы.

наліза́цца, ‑ліжуся, ‑ліжашся, ‑ліжацца; зак.

1. чаго. Разм. Уволю, многа палізаць. Налізацца смятаны.

2. Груб. Напіцца дап’яна. [Стрыбульскі:] — Скажы, каб ніхто там не напіваўся! Застрэлю на месцы, калі хто наліжацца! Мележ.

налі́к, ‑у, м.

Грашовае спагнанне за расходы, непрадугледжаныя бюджэтам; налічэнне (у 3 знач.).

наліне́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад налінеіць.