нага́рваць, ‑ае.
Незак. да нагарэць (у 1, 2 знач.).
нагарлапа́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.
Разм. груб. Уволю, многа пагарлапаніць.
нагарну́цца, ‑горнецца; зак.
З’явіцца на вачах (пра слёзы). Галя чытала слёзны бацькаў ліст, і ў самой нагарнуліся слёзы. Сабаленка.
нагарну́ць, ‑гарну, ‑горнеш, ‑горне; зак.
1. чаго. Горнучы, заграбаючы, сабраць у адно месца нейкую колькасць чаго‑н. Нагарнуць кучу попелу. □ [Назарэўскі] нагарнуў сабе пад галаву ўсялякіх лахманоў і лёг на лаве. Чорны.
2. што. Разм. Накрыць што‑н. чым‑н. Падкасаў [Кудзіш] рукаў ніжняй кашулі, нагарнуў яго на рану ў тры столкі і зверху моцна завязаў хустачкай. Галавач.
нага́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нагару. // Які служыць для знімання нагару. Нагарныя шчыпцы.
нагаро́джаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад нагарадзіць.
нагаро́джвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да нагароджваць.
нагаро́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да нагарадзіць.
нагарэ́заваць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак.
Разм. Насваволіць; напракудзіць. Хлапчук нагарэзаваў.
нагарэ́знічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Тое, што і нагарэзаваць.