Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

наўю́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наўючыць.

наўю́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наўючваць — наўючыць.

наўю́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да наўючыцца.

2. Зал. да наўючыць.

наўю́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наўючыць.

наўю́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Нагрузіць сябе чым‑н. Наўючыцца клункамі.

наўю́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Нагрузіць уюкамі. Наўючыць вярблюдаў.

наўязджа́ць, ‑ае; зак.

Уехаць, заехаць куды‑н. у вялікай колькасці.