вы́штукаваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выштукаваць.
вы́штукаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Разм. Змайстраваць што‑н., разумна камбінуючы, эканомна выкарыстоўваючы матэрыял; выгадаць, выкраіць. Выштукаваць цацку. □ Разам з тым Лапко ўмудрыўся выштукаваць тут і цэлы пакой для галоўнай свінаркі. Колас. Быў Сахрон майстра на ўсе рукі — ён мог зляпіць печ і грубку, падбіць чаравікі, пашыць боты, выштукаваць раму, пашкліць вокны. Сачанка.
выштуко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выштукаваць.
вы́штурхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Штурхаючы, прымусіць выйсці. Выштурхаць за парог.
вышту́рхванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выштурхваць — выштурхнуць.
вышту́рхвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да выштурхваць.
вышту́рхваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выштурхаць, выштурхнуць.
вы́штурхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.
Штуршком, напорам прымусіць выйсці; выдаліць; выпхнуць. Выштурхнуць з пакоя. Хвалі выштурхнулі лодку на бераг, а [Маша] паспрабавала схавацца за жанчын, але яе ветліва выштурхнулі на сярэдзіну. Шамякін.
выштурхо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выштурхоўваць — выштурхаць, выштурхнуць.
выштурхо́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да выштурхоўваць.