Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

дакла́дчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да дакладчык.

дакла́савы, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да часу, што папярэднічаў падзелу грамадства на класы. Дакласавае грамадства.

дакла́сці, ‑кладу, ‑кладзеш, ‑кладзе; ‑кладзём, ‑кладзяце; пр. даклаў, ‑клала; заг. дакладзі; зак., што.

1. Дакончыць складванне, мураванне чаго‑н. Дакласці печ. Дакласці воз.

2. і чаго. Разм. Дадаць, пакласці дадаткова да якой‑н. меры. Дакласці цукерак у вазу.

дакле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.

1. Скончыць клеіць што‑н. Даклеіць сцены.

2. Разм. Прыклеіць што‑н. дадаткова. Даклеіць яшчэ адну марку на канверт.

дакле́йвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да даклейваць.

дакле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да даклеіць.

даклеймава́ць, ‑кляймую, ‑кляймуеш, ‑кляймуе; зак., што.

Скончыць клеймаванне чаго‑н. Даклеймаваць лес.

даклёпваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дакляпаць.

даклёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дакляваць.

даклі́кацца, ‑клічуся, ‑клічашся, ‑клічацца; зак., каго.

Разм. Клічучы, завучы, прымусіць адазвацца, прыйсці; дазвацца. Часам было цяжка яго [Стася] даклікацца. Гукаеш, гукаеш, а ён глядзіць на цябе і маўчыць. Шамякін. — Спіць. Як з ног зваліўся. Не дабудзішся, не даклічашся... Пташнікаў.