Verbum

насачы́цца, ‑сочыцца; зак.

Прасачыўшыся, нацячы, накапаць куды‑н. або ў якой‑н. колькасці. Вада насачылася ў лодку. Насачылася соку поўнае вядро.

насваво́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Уволю, многа пасваволіць. Дзеці насваволіліся.

насваво́ліць, ‑волю, ‑воліш, ‑воліць; зак.

Нарабіць розных свавольстваў. Дзеці насваволілі.

насваво́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Тое, што і насваволіць.

насвары́цца, ‑сваруся, ‑сварышся, ‑сварыцца; зак., на каго і без дап.

Выказаць рэзкімі словамі сваё нездавальненне кім‑н. [Аксіння] думала, бацька накрычыць на .. [сына], насварыцца, а ён пасмяяўся і хоць бы што. Ракітны.

насвідрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., чаго.

Нарабіць свердзелам нейкую колькасць адтулін. Насвідраваць дзірак.

насвідро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да насвідраваць.

насвіня́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Груб.

1. Набрудзіць, напэцкаць. Насвінячыць у хаце.

2. перан. Пашкодзіць каму‑н. Ну і насвінячыў ты мне!

насвіста́цца, ‑свішчуся, ‑свішчашся, ‑свішчацца; зак.

Разм. Уволю, доўга пасвістаць.

насвіста́ць, ‑свішчу, ‑свішчаш, ‑свішча; зак., што.

Перадаць свістам якую‑н. мелодыю. Насвістаць матыў.