намало́ць, ‑мялю, ‑мелеш, ‑меле; зак., чаго.
1. Размалоць нейкую колькасць чаго‑н. Намалоць мех пшаніцы. Намалоць мукі.
2. перан.; і без дап. Разм. Нагаварыць многа лішняга, пустога; набалбатаць. [Клемс:] — Вось намалола, каб табе язык прысох! І чаго ты толькі бурчыш? Галавач.
намало́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад намалаціць (у 1 знач.).
намало́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. намалочваць.
намало́чвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да намалаціцца.
2. Зал. да намалочваць.
намало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да намалаціць (у 1 знач.).
намалява́ны і намалёваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад намаляваць.
намалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.
Разм. Уволю, многа памаляваць.
намалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., каго-што.
1. Малюючы, стварыць вобраз каго‑, чаго‑н. Намаляваць партрэт. Намаляваць пейзаж. □ Федзя намаляваў карабель і паказаў Алесю. Ваданосаў.
2. перан. Адлюстраваць у мастацкіх вобразах. Пісьменнік намаляваў жыццё вёскі. □ [Кузьма Чорны] намаляваў галерэю моцных духам людзей. Кудраўцаў. // Апісаць словамі. [Маці:] — Уяўляю, якія карціны на .. лекцыі намаляваў наш Апанас Дзянісавіч! Пра машыны ён гатоў расказваць цэлымі днямі. Даніленка. // Уявіць у думках. Па радыё выконвалася п’еска Шумана. Мелодыя лілася светлая і лёгкая, і стары адразу намаляваў у думках кампазітара: малады і рухавы, з тонкімі рысамі, з яснымі летуценнымі вачыма. Кірэенка.
намані́ць, ‑маню, ‑маніш, ‑маніць; зак.
Нагаварыць няпраўды, нахлусіць. Наманіў ты мне пра яго.
на́маразь, ‑і, ж.
1. Асадак снегу, падобны на шэрань, які ўтвараецца ў сырое надвор’е на галінах, дроце і пад. Заглянуць з вуліцы ў хату ніхто не мог: шыбы пакрыліся тоўстым пластам намаразі. Шамякін. Сцены і столь зямлянкі пакрывала намаразь. Сіняўскі.
2. Слой лёду на чым‑н. З імглістага неба пасыпаліся крупы — дробна і спорна. Яны тоненька пазвоньвалі ў празрыстыя, з намараззю шыбы. Місько.