вы́нырнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Усплыць, паказацца на паверхні вады. Вільнуўшы некалькі разоў бліскучым хвастом, ля маёй лодкі вынырнуў шырокі, як дошка, лешч і лёг на бок. Ваданосаў. // перан. Раптоўна з’явіцца, паказацца. З цемры вынырнулі дзве постаці з аўтаматамі за плячыма. Пестрак. Насустрач машынам з-за павароту шашы вынырнуў невялікі пасёлак — хат дваццаць. Шамякін.
вы́нюхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Знайсці па паху. Кот вынюхаў мышэй.
2. перан. Разм. груб. Вызнаць, выведаць; высачыць. Вынюхаць чужыя намеры. Вынюхаць навіну.
выню́хванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вынюхваць — вынюхаць.
выню́хвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да вынюхваць.
выню́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вынюхаць.
вы́няньчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выняньчыць.
выня́ньчвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да выняньчваць.
выня́ньчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выняньчыць.
вы́няньчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.
Рупліва даглядаючы, выгадаваць. Ленку.. [бацька] сам выняньчыў. Даніленка.
вынясе́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. выносіць — вынесці (у 6, 7 знач.).