Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

напу́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.

Адчуць страх; напужацца (звычайна пра жывёлу). Коні напудзіліся.

напу́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Настрашыць, напужаць (жывёлу). Машыны напудзілі кароў.

напу́драны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад напудрыць.

напу́дрывацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да напудрыцца.

2. Зал. да напудрываць.

напу́дрываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да напудрыць.

напу́дрыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Пакрыць свой твар слоем пудры.

напу́дрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Панесці слой пудры. Напудрыць твар.

напужа́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад напужаць.

напужа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Адчуць страх, моцна спужацца; напалохацца. Напужацца сабакі. □ Сам камендант напужаўся не менш, чым яго ваякі. Якімовіч.

напужа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Выклікаць у каго‑н. страх, спужаць. Напужаць дзіця. □ Пан Крулеўскі меркаваў, што баявы ланцуг, прайшоўшы пушчу, зрушыць і напужае партызан. Колас.