насцёбвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да насцябацца, насцёбацца (у 1 знач.).
насцёбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да насцябаць, насцёбаць.
насціга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да насцігнуць.
насці́гнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. насціг, ‑гла і насцігнуў, ‑гнула; зак., каго-што.
Дагнаць, гонячыся за кім‑, чым‑н. Гітлеравец, скарыстаўшы хвіліну замяшання, неспадзявана рвануўся назад. «Стой!» — крыкнуў Шашура. Праз два крокі ён насціг уцекача. Мележ. Іван хацеў запярэчыць, але Якаў загаварыў далей: — Значыць, і цябе мой лёс насцігнуў. Чарнышэвіч.
насці́л, ‑у, м.
1. Тое, што і насціланне. У цэху праводзіцца насціл падлогі. «Беларусь».
2. Паверхня з дошак або іншага матэрыялу, насланага на што‑н. Дошкі насцілу гулі — на мост уз’ехала машына. Савіцкі. Стараючыся не збіцца з жардзян[о]га насцілу, асцярожна ступаючы, Бондар пайшоў на ўскраек балаціны. Навуменка. // Пласт чаго‑н. насланага. Жолуд падае з дуба, правальваецца да самай зямлі праз гнілы пласт лісцвянага насцілу. Чорны. // Пласт снегу на чым‑н. Конь, адчуўшы цяжар, мякка заганцаваў на месцы, б’ючы пярэднімі капытамі па прамёрзлым снегавыя, насціле. Мікуліч. На пляцоўку прывезлі насціл не такога памеру, як трэба было па праекту. Лукша.
насціла́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. насцілаць — паслаць 2.
насціла́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да насцілаць.
насціла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да наслаць 2.
насці́лачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да насцілу (у 1 знач.). Насцілачныя работы. // Які ідзе на насціл. Насцілачныя дошкі.
насці́льнасць, ‑і, ж.
Спец. Якасць насцільнага (у 2, 3 знач.). Насцільнасць палёту снарада.