Verbum

нара́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які робіцца па нараду (у 1 знач.). Нарадныя работы.

2. у знач. наз. нара́дная, ‑ай, ж. Памяшканне, дзе выдаюць, атрымліваюць нарады на работу. Мы сабраліся на трэцім паверсе шахтакіраўніцтва ў вялікай зале-нараднай. Скрыган.

нара́дчык, ‑а, м.

Той, хто выпісвае, дае нарады на якую‑н. работу.

нара́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да нарадчык.

нараза́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наразаць.

нараза́ны, ‑ая, ‑ае.

У медыцыне — які выцягвае кроў. Наразаныя банькі.

нараза́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да нарэзацца (у 1 знач.).

2. Зал. да наразаць.

нараза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да нарэзаць (у 1, 2, 4–10 знач.).

наразбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Разбіць, раскалоць (ударамі) вялікую колькасць чаго‑н. Наразбіваць талерак.

2. Растрэсці, раскінуць многа чаго‑н. Наразбіваць сена ў пракосах.

наразбура́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разбурыць вялікую колькасць чаго‑н. Віхор наразбураў стагоў сена.

наразваро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Развярнуць, разбурыць у вялікай колькасці. Наразварочваць стагоў.

2. Разрыць, раскапаць многа чаго‑н.