Verbum

набедава́цца, ‑бядуюся, ‑бядуешся, ‑бядуецца; зак.

Перажыць, зазнаць многа бед, гора.

набе́дранік, ‑а, м.

Частка адзення свяшчэнніка ў выглядзе парчовага прамавугольніка, якая носіцца на баку ніжэй пояса. [Алесь] ведаў, што фрэскі іхняй старажытнай царквы былі дзівам, аб якім казалі ўсе альбомы.., што іхні пратаіерэй-майстра і за гэта ўзнагароджаны камілаўкай, набедранікам і залатым.. крыжам. Караткевіч.

набе́драны, ‑ая, ‑ае.

Які носіцца на бёдрах, знаходзіцца на бёдрах, каля бёдраў. Набедраная павязка.

набе́дрыкі і набэ́дрыкі, ‑аў; адз. няма.

Тое, што і набадры. Конь быў у хамуце і набедрыках. Дуброўскі.

набе́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад набяліць.

набіва́льшчык, ‑а, м.

Асоба, занятая набіваннем чаго‑н. Набівальшчык папярос.

набіва́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да набівальшчык.

набіва́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Спец. Тканіна з набіўным узорам.

набіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. набіваць.

набіва́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і набіўны (у 2 знач.). Набіваная матэрыя.