Verbum

дато́ўкваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да датаўчы.

дато́ўчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад датаўчы.

дато́чаны ​¹, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад датачыць ​¹.

дато́чаны ​², ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад датачыць ​².

дато́чваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да датачыць ​¹.

дато́чваць ​², ‑ае.

Незак. да датачыць ​².

датрапа́ць, ‑траплю, ‑трэплеш, ‑трэпле; заг. датрапі; зак., што.

Скончыць трапаць, завяршыць трапанне чаго‑н. Датрапаць лён.

датраса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да датрэсці.

датрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Вытрываць да канца; пратрываць да якога‑н. тэрміну. Ці ўсе адолеюць страх? Каму суджана будзе датрываць да канца? Быкаў. — Ох, час быў... — не датрывала з маўчанкай сваёй раптам баба. Шынклер.

датрыма́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пратрымацца, вытрымаць што‑н. да якога‑н. тэрміну. Датрымацца да прыходу падмацавання.

датрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Пратрымаць да якога‑н. часу. Датрымаць у сябе бібліятэчную кнігу да канца года.

2. Разм. Стрымаць (абяцанне, слова і пад.). — Урэшце, усё-такі твая праўда: ты не датрымаў свайго правіла, зачапіў Ганну Карлаўну. Колас.

датры́млівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да датрымацца.

2. Зал. да датрымліваць.