вы́чхацца, ‑аецца; зак.
Разм. Вытхнуцца. [Цімафей Міронавіч] успамінае, што гэтая пляшка адкаркавана з тыдзень таму, калі не болей, што яна магла дасюль вычхацца. Зарэцкі.
вы́чыстка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. вычысціць (у 1 знач.).
вы́чысціцца, ‑чышчуся, ‑чысцішся, ‑чысціцца; зак.
Ачысціць сябе ад пылу, гразі; стаць чыстым.
вы́чысціць, ‑чышчу, ‑чысціш, ‑чысціць; зак., каго-што.
1. Зрабіць чыстым. Вычысціць зубы. Вычысціць двор.
2. Уст. Выключыць са складу чаго‑н.; выгнаць. [Смачны:] — Піша [студэнт], што ў іх выкрылі і вычысцілі ў тэхнікуме сына былога буйнога памешчыка. Галавач.
вы́чытаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вычытаць.
вы́чытаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Даведацца пра што‑н. з прачытанага. Вычытаць навіну. □ Дзесьці я вычытаў, што людзей заўсёды аб’ядноўвае тое аднолькавае, што ў іх на душы. Карпюк. [Міхалючок:] — Тут пра што хочаце вычытаеце. Чорны. // Прачытаць уголас для агульнага ведама; зачытаць. Дырэктар школы абвясціў вечар адкрытым, вычытаў па спісе, каму ў прэзідыум. Сабаленка.
2. Чытаючы, зверыць, выправіць тэкст. Вычытаць рукапіс, гранкі.
вычы́тванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вычытваць.
вычы́твацца, ‑аецца; незак.
Зал. да вычытваць.
вычы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вычытаць.
вы́чытка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. вычытваць — вычытаць (у 2 знач.).