вы́бегаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм.
1. Бегаючы, ходзячы подбегам, пабыць у многіх месцах; абабегчы. Выбегаць паўгорада.
2. што. Дамагчыся чаго‑н. частым наведваннем каго‑н., ходзячы па розных месцах, да розных людзей.
вы́бегчы, ‑бегу, ‑бежыш, ‑бежыць; ‑бежым, ‑бежыце, ‑бегуць; зак.
1. Накіравацца адкуль‑н., куды‑н. бягом; выскачыць. Госць развітаўся і выйшаў. Хлопчыкі, Косцік і Шурка, выбеглі за ім, пад’ехаць. Брыль. / у перан. ужыв. Думаў князь, выдумляў, грымнуў шабляй наўзбоч, Толькі з лёскатам выбегла рэха. Купала.
2. Выцечы адкуль‑н. цераз край. Выбегла малако з каструлі.
вы́белены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выбеліць.
вы́беліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.
1. Стаць, зрабіцца белым. Выбеліліся палотны.
2. у што. Разм. Запэцкацца ў што‑н. белае. Выбеліцца ў крэйду.
вы́беліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.
1. што. Пабяліць што‑н. мелам, вапнай і пад. Выбеліць столь. // Зрабіць белым. Выпаў першы снег. ..Апушыў стрэхі, выбеліў вуліцы. Машара.
2. каго-што, у што. Разм. Запэцкаць чым‑н. белым. Выбеліць спяцоўку ў вапну.
3. што. Надаць святлейшы колер хімічнай або фізічнай апрацоўкай. Выбеліць палотны.
выбе́льванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выбельваць — выбеліць.
выбе́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выбеліцца.
2. Зал. да выбельваць.
выбе́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выбеліць.
выбіва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Прылада ў выглядзе ракеткі для выбівання дываноў.
выбіва́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Прызначаны для выбівання малюнкаў на тканіне. Выбівальная машына.