наштурхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.
1. Штурхаючы, прымусіць наткнуцца на каго‑, што‑н. Наштурхнуць чалавека на плот.
2. перан. Аказваючы ўздзеянне, накіраваць. Наштурхнуць на здагадку.
наштурхо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да наштурхнуць.
нашука́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак., каго-чаго.
Разм. Патраціць шмат часу на пошукі каго‑, чаго‑н. Нашукацца дзяцей у лесе. Нашукацца патрэбных лекаў.
нашуме́лы, ‑ая, ‑ае.
Які нарабіў многа шуму. Нашумелая гісторыя.
нашуме́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак.
1. Нарабіць шуму. Ну і гора з гэтай Касяй! Нагаворыць за траіх, Нашуміць за семярых! Агняцвет. // Накрычаць на каго‑н., нагаварыць чаго‑н. рэзкім тонам. Пад канец нарады Ваўчок неяк паспакайнеў і абмяк — ці то стаміўся, ці адчуў, што залішне нашумеў. Хадкевіч.
2. перан. Прыцягнуць да сябе ўвагу, выклікаць многа размоў. Вось толькі ўчора скончыўся судовы працэс у Гдыні, які нашумеў на ўсю Польшчу. Карпюк.
нашушу́кацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Шушукаючыся, нагаварыцца ўволю, многа.
на́шча, прысл.
Не еўшы нічога. Прыемна піць раніцою малако нашча. Лынькоў.
нашча́дак, ‑дка, м.
1. Чалавек у адносінах да продкаў. Нашчадак старадаўняга роду. □ Я — сын зямлі, нашчадак хлебаробаў. Барадулін.
2. толькі мн. (нашча́дкі, ‑аў). Людзі будучых пакаленняў. Нашчадкамі героі не забыты: На плошчах манументы ім стаяць. Жычка.
3. Разм. Сын, наследнік або наогул сваё дзіця. [Гукан:] — Ала?! Як вы там? Добра? Ведаеш што... Зрабі ты маме навагодні падарунак. Які? Бяры нашчадка, сядай у поезд — і да нас пад Новы год. Шамякін. Канечн[е], і дачка ў сям’і — добра, але ж сын — нашчадак, ён панясе прозвішча ў будучыню. Новікаў.
нашчапа́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад нашчапаць.
нашчапа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Шчапаючы, нарыхтаваць у якой‑н. колькасці. Нашчапаць лучыны. Нашчапаць трэсак.