Verbum

начапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да начапіць.

начарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Паводле забабонных уяўленняў — выклікаць што‑н. чараваннем, вядзьмарствам.

на́чарна, прысл.

Папярэдне, без канчатковай апрацоўкі. Напісаць сачыненне начарна.

начарні́ць, ‑чарню, ‑чэрніш, ‑чарніць; зак., што.

Зрабіць чорным, афарбаваць у чорны колер.

начарта́льны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: начартальная геаметрыя гл. геаметрыя.

начарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць; зак.

1. што. Зрабіць чарцёж чаго‑н.; нарысаваць які‑н. знак. [Рыбакоў] узяў аловак і акуратна начарціў на палове аркуша план будынка. Асіпенка. [Салдат] зноў нешта начарціў на карце і, адлажыўшы яе ўбок, стаў паспешліва наладжваць сваю скрынку. Гамолка.

2. што і чаго. Чэрцячы, зрабіць якую‑н. колькасць (планаў, карт і пад.).

начаса́ны ​¹, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад начасаць ​¹.

начаса́ны ​², ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад начасаць ​².

начаса́ць ​¹, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак.

1. чаго. Атрымаць часаннем ​¹ у якой‑н. колькасці. Начасаць ільну.

2. Разм. Зачасаць валасы на лоб, вушы, скроні. // Пышна ўзбіць валасы для прычоскі.

начаса́ць ​², ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зал., чаго.

Апрацаваць, нарыхтаваць часаннем ​² у якой‑н. колькасці. А пасля [хлопец] узяў начынне, начасаў сухога клёну, абстругаў калодкі роўна. Дубоўка.

нача́ткі, ‑аў; адз. няма.

Тое, што і пачаткі (гл. пачатак у 6 знач.).

начаўпці́, ‑пу, ‑пеш, ‑пе; ‑пём, ‑пяце; пр. начоўп, ‑чаўпла, ‑ло; зак.

Разм. пагард. Нагаварыць лухты, набалбатаць.