Verbum

выгля́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

1. Незак. да выглянуць.

2. Незак. да выглядзець.

вы́глядзець, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Уважліва назіраючы, заўважыць, знайсці. Выглядзець сябра ў натоўпе. □ Над параходам з’явілася чайка і паляцела ўслед. Потым перадумала, нешта выглядзела сабе ў хвалях, спраўна спікіравала. Даніленка.

вы́глянуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Высунуўшыся з укрыцця, глянуць, паглядзець. Выглянуць з-за вугла на вуліцу. □ Смалякоў расчыніў дзверцы машыны, трывожна выглянуў з кабіны. «ЛіМ».

2. Стаць відным, паказацца. Выглянула з-за хмар сонца, і ўсё навокал зазіхацела. Мележ.

вы́глянцаваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выглянцаваць.

вы́глянцавацца, ‑цуецца; зак.

Стаць, быць выглянцаваным.

вы́глянцаваць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

1. Пакрыць чым‑н. глянцавітым, нацерці да бляску. Выглянцаваць стол лакам. Выглянцаваць паркет.

2. перан. Надаць знешні глянец чаму‑н.

выглянцо́ўвацца, ‑цоўваецца; незак.

1. Незак. да выглянцавацца.

2. Зал. да выглянцоўваць.

выглянцо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выглянцаваць.

выгна́нец, ‑нца, м.

Разм. Тое, што і выгнаннік. Абозы і натоўпы выгнанцаў плылі з захаду на ўсход. Чорны.

выгна́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выганяць — выгнаць (у 2 знач.).

2. Стан выгнанніка; ссылка. Асудзіць на выгнанне. Вярнуцца з выгнання.