выгна́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. выганяць — выгнаць (у 2 знач.).
2. Стан выгнанніка; ссылка. Асудзіць на выгнанне. Вярнуцца з выгнання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)