Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

надсвідрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Прасвідраваць крыху, не да канца.

надсвідро́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да надсвідроўваць.

надсвідро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да надсвідраваць.

надсе́кчы,

гл. надсячы.

надсе́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надсячы.

надсе́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. надсячы.

2. Надсечанае месца. Зрабіць надсечкі.

надскі́вічны, ‑ая, ‑ае.

Які размешчаны, знаходзіцца над сківіцай. Надсківічная косць.

надску́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Спец. Верхні слой скуры. Надскурка ахоўвае арганізм ад пранікнення бактэрый. // Плеўка, якая пакрывае зверху ліст і сцябло.

надсо́хнуць, ‑не; зак.

Злёгку падсохнуць. Трава к вечару падсохла.

надста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак., што.

Дабаўляючы, зрабіць больш высокім, доўгім. Падставіць комін. Надставіць рукавы.