нахіле́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. нахіляць — нахіліць.
2. Тое, што і нахіл (у 4 знач.). Дзед меў да сецей нахіленне, А вудзіць — не: не меў цярпення. Колас.
нахі́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад нахіліць.
2. у знач. прым. Які адхіляецца ад вертыкальнага і гарызантальнага становішча. Нахіленая плоскасць. □ Неўзабаве з люка па нахіленай рашотцы на.. канвеер з грукатам пасыпаліся адліўкі. Карпаў.
нахілі́цца, ‑хілюся, ‑хілішся, ‑хіліцца; зак.
Прыняць нахільнае становішча, пахіліцца набок; нагнуцца. Шулы ў варотах абселі і нахіліліся. Галавач. Дзяўчына раптам нахілілася да бацькі, узяла за руку і заглянула ў вочы. Шамякін. На пагорках і паўднёвых схілах пабялела жыта, нахілілася долу важкімі калоссямі. Асіпенка. // Прыгнуць, нагнуць верхнюю частку тулава ўперад. Камандзір ступіў да дзвярэй, нахіліўся і нырнуў у цемру. Новікаў. Бацюня нахіліўся над чалавекам, які стагнаў. Мележ.
нахілі́ць, ‑хілю, ‑хіліш, ‑хіліць; зак., што.
Надаць нахільнае становішча, пахіліць набок; нагнуць. Нахіліць слуп. Нахіліць вядро. Нахіліць галіны ўніз. □ Гулякоў скрыжаваў рукі на грудзях і нахіліў галаву. Кавалёў. Машыну падкінула і нахіліла набок. Новікаў.
нахі́льны, ‑ая, ‑ае.
Які адхіляецца ад вертыкальнага або гарызантальнага становішча. Нахільны пласт. Нахільная шахта.
нахіля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да нахіліцца.
2. Зал. да нахіляць.
нахіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да нахіліць.
нахі́мавец, ‑маўца; м.
Выхаванец нахімаўскага вучылішча.
нахі́маўскі, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з іменем рускага флатаводца Нахімава. Нахімаўскае вучылішча.
нахіна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да нахінуцца.