нато́птвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да натоптваць.
нато́птваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да натаптаць.
нато́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Разм. Уваткнуць, натыкаць у што‑н. многа чаго‑н. Наторкаць сухіх галінак вакол градак.
нато́ўп, ‑у, м.
1. Вялікае, звычайна хаатычнае, зборышча людзей. Натоўп бесплацкартных пасажыраў хлынуў да выхаду. Пальчэўскі. У парку грымеў аркестр, па асветленых алеях цяклі бясконцыя людскія ручаі, ля атракцыёнаў стаялі гаманлівыя натоўпы. Хадкевіч. У нядзельку з самае раніцы паявіліся натоўпы людзей з чырвонымі сцягамі. Сабаленка. // у знач. прысл. нато́ўпам. Усе разам, сумесна; масай, у мностве. Увайсці натоўпам.
2. Звычайныя людзі ў процілегласць героям, у адрозненне ад выдатных асоб.
нато́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад натачыць.
нато́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. наточваць — натачыць (у 1 знач.).
нато́чвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да наточваць.
нато́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да натачыць.
натр, ‑у, м.
Старая назва вокісу натрыю. Едкі натр.
[Ад араб. natrūm.]