Verbum

вы́кураны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выкурыць.

выку́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкурваць — выкурыць.

выку́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выкурваць.

выку́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкурыць.

вы́курыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

1. Дакурыць да канца; скурыць. Выкурыць папяросу, люльку.

2. Выгнаць дымам. Выкурыць лісу з нары.

3. перан. Разм. Выжыць, прымусіць выйсці. Выкурыць няпрошаных гасцей.

выку́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкусваць — выкусіць.

выку́свацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выкусваць.

выку́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкусіць.

вы́кусіць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак., што.

Укусіўшы зубамі, выесці, вырваць частку чаго‑н.

вы́куты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выкуць.