вы́курыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

1. Дакурыць да канца; скурыць. Выкурыць папяросу, люльку.

2. Выгнаць дымам. Выкурыць лісу з нары.

3. перан. Разм. Выжыць, прымусіць выйсці. Выкурыць няпрошаных гасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)