Verbum

наспі́ннік, ‑а, м.

У старажытнасці — металічныя латы, якія закрывалі спіну.

наспі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на спіне. Наспінныя нумары спартсменаў.

наспіртава́ны і наспірто́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наспіртаваць.

наспіртава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

1. Прасякнуць, насыціцца спіртам.

2. перан. Разм. Напіцца п’яным.

наспіртава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Насыціць спіртам. Наспіртаваць прэпараты.

наспірто́ваны,

гл. наспіртаваны.

наспірто́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да наспіртавацца.

2. Зал. да наспіртоўваць.

наспірто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наспіртаваць.

наспі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

1. Спісаць з напісанага кім‑н. у значнай колькасці. Наспісваць куплетаў са спеўніка.

2. Выбракаваць пры інвентарызацыі ў значнай колькасці.

3. Адлічыць, звольніць многіх (з асабовага складу, уліку чаго‑н.).

наспо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Спароць, адпароць вялікую колькасць чаго‑н. Наспорваць гузікаў.

2. Штурхаючы чым‑н., скінуць многае. Наспорваць яблыкаў.